ความลับของกรรม ความจริงของกรรมเก่า

ความลับของกรรม

ความลับของกรรม หรือความจริงของกรรมเก่า

ตายไปแล้วเราเอาอะไรไปได้บ้าง?..

เมื่อตายไปแล้วไม่สามารถเอาอะไรไปได้เลย ..มีแต่จะทิ้งไว้ให้คนรุ่นหลังรับรู้และรับเห็น
รับรู้คือ รู้ว่าผู้ที่ตายไปมีรอยประทับของความทรงจำ เช่น มีความรู้ ความเกลียดชัง ความพยาบาท ความโลภ ฯลฯ. ซึ่งถูกเรียกว่า วิญญาณ ที่ล่องลอยรายล้อมรอบๆตัวเราเต็มไปหมด
รับเห็นคือ เห็นว่ามีทรัพย์สมบัติ หนี้สิน เรื่องราวต่างๆที่เกี่ยวข้องกับผู้ตาย

ผลกรรมคืออะไร? กรรมเก่ามีจริงหรือ?
กรรมเก่า คือ จิตวิญญาณของผู้ที่ล่วงลับไปแล้ว หรือเรียกอีกอย่างว่า เป็นความทรงจำหลังความตาย เช่น ความเกลียดชังอาฆาตพยาบาท ความห่วงกังวล ความกลัว ความโลภ ฯลฯ.
กรรมใหม่ คือ ความทรงจำใหม่ขณะมีชีวิตอยู่ ทั้งกรรมใหม่และกรรมเก่าจะทำงานร่วมกันในรูปแบบแม่กุญแจ-ลูกกุญแจ(Key block)

ความตายคืออะไร?
การตายเป็นการทิ้งสภาวะทางอารมณ์ เป็นรอยประทับของความทรงจำหลังความตาย คือ ผลกรรมที่ปราศจากการครอบครอง เป็นพลังงานที่ถูกปล่อยให้ล่องลอยในอาณาจักรของจักรวาล ซึ่งรายล้อมรอบๆตัวเรา เช่น ความรู้ความอยากต่างๆซึ่งเป็นพลังงานชนิดหนึ่ง และพลังงานเหล่านั้น(ผลกรรม)พร้อมที่จะแทรกเข้ามาในจิตของสิ่งที่มีชีวิต ซึ่งผลกรรมหรือความรู้ต่างๆจะเข้าแทรกได้ก็ต่อเมื่อสภาวะจิตของคนๆนั้นตอบสนอง...มันไม่ใช่กรรมเก่า แต่เราปล่อยให้สิ่งสกปรกเข้ามาในจิตของเราเอง

Advertissing
เปรียบเทียบ เพื่อให้เข้าใจได้ง่ายขึ้น จิตของเรานั้นเปรียบได้กับตัวแม่กุญแจ และมีลูกกุญแจ(ผลกรรม)ล่องลอยรายล้อมอยู่รอบตัวแม่กุญแจ ซึ่งมีจำนวนมากมายมหาศาล และเมื่อใดที่แม่กุญแจ(จิตของเรา)ยอมให้ลูกกุญแจดอกใดดอกหนึ่งไขเข้ามาได้ จิตของเราก็จะรับเอาพลังงานความรู้(ผลกรรม)มาใช้ในระบบสัมผัส เอามาคิด เอามาสังเคราะห์ และตัดสินใจลงมือกระทำเพื่อตอบสนองพลังงานผลกรรม เช่น ที่พบเห็นบ่อยๆ เด็กที่มีความสามารถพิเศษในการสวดมนต์ หรือเก่งภาษอังกฤษ หรือ เก่งด้านดนตรี ซึ่งจะถูกเรียกว่าพรสวรรค์ หรือ สิ่งที่เกี่ยวกับคนเข้าทรง คนที่มีญาณรับรู้พิเศษ แท้จริงนั่นคือ พวกเขาถูกผลกรรมในด้านนั้นเข้าแทรกผนวกกับคุณสมบัติของแม่กุญแจ(จิตใหม่)ทำงานกันได้อย่างลงตัว

ใครที่อ้างว่า.. มันเป็นกรรมเก่าของคุณ คำกล่าวนั้นจึงไม่ถูกต้องเสียทั้งหมด พลังงานความรู้นั้นเป็นผลกรรมจริง แต่ไม่ใช่ของคุณ เป็นของใครก็ไม่ทราบที่ทิ้งรอยประทับของความทรงจำเอาไว้ ซึ่งอาจจะมีอายุ หลายร้อยหลายพันปี กล่าวอีกนัยคือ มันเป็นมรดกทางวิญญาณของเผ่าพันธุ์มนุษย์ที่ชอบสะสมอำนาจ ความรู้ ความมั่งคั่ง ความยึดมั่นถือมั่นในขณะมีชีวิตอยู่

ส่วนคำว่า ตัวเราหรือใจเรา นั้นเป็นของใหม่ เป็นสิ่งที่เกิดใหม่ เป็นเซลล์ที่มีชีวิต ที่ให้แม่กุญแจ(จิต)อาศัยอยู่เท่านั้น เมื่อเราตายไป ใจก็จบสิ้น ร่างกายก็จบสิ้นเปลื่ยนสภาพไป จะเหลือไว้ก็แต่จิตที่มีรอยประทับซึ่งเรียกว่า ความทรงจำหลังความตาย(หนึ่งกระแสความทรงจำเท่ากับ1ดวงจิต)

ถ้าเราศึกษา การพัฒนาทางด้านสังคม สิ่งที่สะท้อนให้เห็นในสังคมที่แตกต่างกัน คือ สามัญสำนึกของกลุ่มชนในแต่ละประเทศนั้นแตกต่างกัน นั่นคือผลพวงของมรดกทางวิญาณที่เป็นตัวกำหนด เช่น หากสามัญสำนึกของประเทศนั้นเต็มไปด้วยความซื่อสัตย์ไม่คดโกง เยาวชนรุ่นหลังๆก็จะได้รับลูกกุญแจด้านความซื่อสัตย์เป็นมรดกตกทอด หากประเทศไหนก่อเกิดสงครามมรดกทางวิญาณก็จะเป็นการชอบความรุนแรง สำหรับประเทศไทยแม้จะมีกฎหมายห้ามในด้านการโกง แต่ยังมีคนคดโกง ไม่ซื่อสัตย์มากมาย และมันก็คือมรดกที่จะถูกถ่ายทอดให้ลูกหลานในรุ่นหลังๆ เหมือนกับการหลงเชื่อยึดติดว่า "ทำทานเพื่อให้ได้บุญ" ที่มีมานานร่วม3พันปี หากเราไม่แก้ไขในด้านความเชื่อนั้น เกิดอีกหลายร้อยพันปีก็ยังคงเป็นเช่นนี้อยู่เหมือนเดิม

เราสามารถปรับเปลี่ยนลูกกุญแจใหม่ได้ตลอดเวลา

การเกิดใหม่ทุกครั้ง แม่กุญแจของชีวิตก็จะถูกสร้างขึ้นทันที และรับลูกกุญแจความรู้จาก พ่อแม่ ครู สังคม และรับจากผลกรรมทางวิญญาณที่อยู่รอบข้าง ผสมผสานเกิดเป็นแรงขับเคลื่อนชีวิต
เราสามารถปรับเปลี่ยนลูกกุญแจใหม่ได้ตลอดเวลา เช่นเดียวกับการเปลี่ยนครูคนใหม่เมื่อเราเลื่อนชั้นเรียน
ไม่จำเป็นต้องไปรับผลกรรมรอบข้างโดยการทำความเข้าใจในเรื่องกรรมให้ถูกต้อง และเรียนรู้วิธียกระดับจิตใจให้สูงขึ้น เมื่อระดับจิตใจสูงขึ้นลูกกุญแจหรือผลกรรมในระดับหยาบต่ำก็ไม่อาจแทรกเข้ามาในจิตของเราได้ .. กรรมแห่งอดีตก็จบสิ้นไป กรรมใหม่ที่เหลือก็จะค่อยๆถูกพัฒนาให้เป็นกลาง และปิดกรรมได้อย่างถาวร ถ้าจิตไม่ตกต่ำรับผลกรรมเข้ามาใหม่ (กรรมในที่นี้หมายถึงผลกรรมที่เป็นบวกและเป็นลบ ปิดกรรมหมายถึง ยังมีการกระทำแต่เป็นการกระทำที่เป็นกลางไม่เป็นบวกไม่เป็นลบ..)

วิธีปลดผลกรรมออกจากบ่วงกรรมทั้งปวง คือ.. บริหารใจตัวเอง ด้วย